Την ταινία αυτή του 1989 την νοίκιασα λόγω του Ντε Νίρο και του Σον Πεν και γιατί ήθελα να δω μια κωμωδία.
Τελικά μου φάνηκε περισσότερο κοινωνική, πάνω στα αιώνια ερωτήματα του τι σημαίνει αρετή, αν μπορεί κάποιος αγαθός άνθρωπος να υποπέσει σε ανήθικες πράξεις, και του πόσο σοβαρά μπορούμε να πάρουμε το ρόλο της επίσημης εκκλησίας και των διωκτικών μηχανισμών.
Ξεχώριζε σίγουρα ο Sean Penn στο ρόλο του καθυστερημένου πνευματικά δραπέτη μικροαπατεώνα που προσπαθεί να ξεφύγει από τα αστυνομικά λαγωνικά προσποιούμενος πως είναι... καθολικός μοναχός!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου