Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Συνολικές προβολές σελίδας

Κυριακή 30 Μαΐου 2010

Vincere


Να αρχίσω με τα θετικά της ταινίας "Κρυφή ερωμένη":
α) ενδιαφέρον το θέμα της προσωπικής ζωής του Ιταλού δικτάτορα, ιδίως το διάστημα πριν τη δημιουργία του φασιστικού κίνήματος
β) αρκετά πιστή η διήγηση των ιστορικών γεγονότων
γ) εξαιρετική η μουσική επένδυση της ταινίας
δ) αρκετά καλή η ερμηνεία των ηθοποιών και η σκηνοθεσία του Marco Bellocchio.
Εκεί όμως που τα πράγματα χαλάνε είναι στο σενάριο. Οι σκηνές φαίνονται αποσπασματικές, ασύνδετες, σαν να μην υπάρχει μια συνέχεια στην ιστορία. Κι αυτό είναι που την κάνει μάλλον βαρετή.

Η ταινία βασίζεται σε ιστορικά γεγονότα: την ερωτική σχέση μεταξύ της Ida Dalser (Giovanna Mezzogiorno) και του ιδρυτή του φασισμού στην Ιταλία  Benito Mussolini (Filippo Timi).
Η Νταλσέρ είχε ερωτευτεί το Μουσολίνι πριν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν ήταν αγωνιστής του Σοσιαλιστικού Κόμματος και ουσιαστικά τον χρηματοδοτούσε. Παντρεύτηκαν και έκανε μαζί του ένα γιο, αλλά ο Μουσολίνι μετά τον πόλεμο μαζί με τη γνωστή πολιτική του στροφή 180 μοιρών... ξέχασε εντελώς την Νταλσέρ, παντρεύτηκε άλλη γυναίκα και μετά την ανακύρηξή του ως δικτάτορα το 1922, έβαλε την Νταλσέρ και το γιο του υπό περιορισμό, διέταξε τις κρατικές υπηρεσίες να καταστρέψουν κάθε στοιχείο που πιστοποιούσε την παλία του σχέση, και οδήγησε την μεν Νταλσέρ στο τρελοκομείο, το δε γιο του, Μπενίτο, σε ορφανοτροφείο.

Σάββατο 29 Μαΐου 2010

An Education



Eυχάριστη αγγλική ταινία για τις περιπέτειες ενηλικίωσης νεαράς Αγγλιδούλας την δεκαετία του '60.
Η 16χρονη Jenny Mellor [Carey Mulligan] συναντά τον πολύ μεγαλύτερό της David Goldman [Peter Sarsgaard] που τη βγάζει έξω από τη μιζέρια της φτωχικής της μονότονης ζωής της, παρά τις αρχικές αντιρρήσεις του πατέρα της που το μόνο που ονειρεύεται είναι μια θέση της κόρης του στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
 Η Τζένη όμως παρ'  ότι τον ερωτεύεται γρήγορα, δεν αργεί να καταλάβει πως η οικονομική ευχέρεια του Ντέϊβιντ και η ευγενικός τους χαρακτήρας κρύβουν πολλά...

Κυριακή 2 Μαΐου 2010

La Rafle


"Η νύχτα που χάθηκαν τα αστέρια" είναι μια γαλλική ταινία της σκηνοθέτιδας Roselyne Bosch για την εξόντωση των Εβραίων του Παρισιού το καλοκαίρι του 1942.
Στο αποτρόπαιο έργο της μαζικής αυτής δολοφονίας συνέβαλαν και οι γαλλικές αρχές που ανέλαβαν τις μαζικές συλλήψεις και τον εγκλεισμό των θυμάτων τους υπό απάνθρωπες συνθήκες, αρχικά σε στάδια της γαλλικής πρωτεύουσας και αργότερα σε γαλλικό στρατόπεδο συγκέντρωσης, πριν αναλάβουν την "τελική λύση" οι Ναζί.
Η ταινία παρουσιάζει βέβαια και την αντίσταση στο φρικτό αυτό έγκλημα από μερίδα του γαλλικού πληθυσμού, στο πρόσωπο της Γαλλίδας νοσοκόμας Annette Monod [Mélanie Laurent] που σχεδόν δίνει την ίδια της τη ζωή υπερασπιζόμενη τους άμοιρους κρατουμένους από τη βαρβαρότητα ή την αδιαφορία των Γάλλων χωροφυλάκων.

Οι ερμηνείες είναι αρκετά καλές, ακόμη και των μικρών παιδιών όπως του Mathieu Di Concerto στο ρόλο του Noé Zygler, του μικρού Εβραιόπουλου που μένει μόνο του με το μικρό του αδελφό στο μοιραίο ταξίδι προς τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Πολωνία.

Η ταινία δεν πήρε και πολύ καλές κριτικές, οι οποίες επικέντρωσαν την προσοχή τους κυρίως στη σύγκριση της ταινίας με την πολύ ανώτερη "Λίστα του Σίντλερ", ή την γκροτέσκα παρουσίαση της κλίκας γύρω από τον Χίτλερ, καθώς μεταξύ τυρού και αχλαδιού σχεδίαζε την εξόντωση των Εβρραίων.

Σύμφωνα με τα λόγια του παραγωγού της ταινίας, Alain Goldman, αυτή η φρικτή επιχείρηση είναι από τις μεγαλύτερες τραγωδίες της γαλλικής ιστορίας, και δεν είχε γίνει ποτέ θέμα κινηματογραφικής ταινίας.