Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Συνολικές προβολές σελίδας

Σάββατο 25 Ιουλίου 2009

Beyond a Reasonable Doubt



Το "ΠΕΡΑΝ ΠΑΣΗΣ ΥΠΟΨΙΑΣ" είναι σίγουρα μια αρκετά ενδιαφέρουσα αστυνομική ταινία με θέμα την αποκάλυψη των δολοπλοκιών του Martin Hunter (Michael Douglas), ενός επιτυχημένου εισαγγελέα, ο οποίος καταφέρνει να πετυχαίνει την καταδίκη όλων των "κακών" που βάζει στόχο... πλαστογραφώντας όμως όσα ενοχοποιητικά στοιχεία του λείπουν. Στο δρόμο του βρίσκεται ο ανερχόμενος αστέρας της δημοσιογραφίας C.J. Nicholas (Jesse Metcalfe) που αυτοενοχοποιείται επίτηδες ως δολοφόνος για να αποκαλύψει τις βρομιές του εισαγγελέα. Δυστυχώς όμως τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως θα ήθελε ο C.J. Nicholas και καταλήγει σε κελί θανατοποινίτη! Βέβαια, υπάρχει και αίσθημα. Η Ella Crystal (Amber Tamblyn) , βοηθός του εισαγγελέα, ερωτεύεται παράφορα τον νεαρό δημοσιογράφο και διακινδυνεύει την ίδια της τη ζωή για να του σώσει τη ζωή.

Σίγουρα μια καλογυρισμένη ταινία σε σκηνοθεσία του Peter Hyams, ο οποίος υπογράφει και το σενάριο, βασιζόμενος όμως στο αρχικό σενάριο του Douglas Morrow της αρχικής ταινίας του Fritz Lang του 1956.

Ο Michael Douglas σε ένα επίπεδο και πολύ προβλέψιμο παίξιμο, παρότι γίνεται πειστικός ως αδίστακτος καριερίστας δικαστικός. Του πάει το "μαφιόζικο" στιλ, αλλά τίποτε παραπέρα.
Το ζευγάρι των νεαρών πρωταγωνιστών μάλλον θαμπώνουν περισσότερο λόγω της εξαιρετικής τους γοητείας.
Μου άρεσε πολύ ο ORLANDO JONES στο δεύτερο ρόλο του επιθεωρητή Bill Nickerson που ερευνά την υπόθεση δολοφονίας στην οποία εμπλέκεται ο πρωταγωνιστής δημοσιογράφος.

DIE WELLE ΤΟ ΚΥΜΑ



Ξαναείδα σε DVD τη γερμανική ταινία ΤΟ ΚΥΜΑ (DIE WELLE) που είχε προβληθεί στους κινηματογράφους το χειμώνα.
Όπως και άλλες ταινίες της εταιρίας CONSTANTIN (1) (Το όνομα του Ρόδου, Tο σπίτι των πνευμάτων, Η πτώση) πρόκειται για εκπληκτική ταινία.
Το θέμα της είναι ένα ψυχολογικό πείραμα που διεξάγει ένας καθηγητής ιστορίας στο λύκειο Marie-Curie Gymnasium στο γερμανικό κρατίδιο του Βραδεμβούργου. Τίθεται το ερώτημα «Μπορεί στη σημερινή Γερμανία να επαναληφθεί η τραγωδία του τρίτου Ράιχ με τη συναίνεση του λαού;» και οι μαθητές βαριεστημένοι απαντούν πως φυσικά δεν είναι δυνατόν. Όμως ο καθηγητής τους προσκαλεί να πάρουν μέρος σε ένα πείραμα με το όνομα «Το κύμα» όπου ουσιαστικά γίνεται μια προσομοίωση των συνθηκών επικράτησης των Ναζί τις δεκαετίες 1920 & 1930, με «παίχτες» τους ίδιους τους μαθητές στο ρόλο του λαού και τον καθηγητή στο ρόλο του μεγάλου ηγέτη-δικτάτορα.
Το αποτέλεσμα είναι εντελώς απρόσμενο. Οι μαθητές όχι μόνον συμμετέχουν μαζικά, αλλά και δείχνουν να τους αρέσουν οι συνθήκες ενός απολυταρχικού καθεστώτος. Ο φασισμός γίνεται αποδεκτός και… φαίνεται πως έχει μάλιστα «θετικά» αποτελέσματα από την άποψη της συμμετοχής των εκπαιδευομένων στο μάθημα!
Πολύ γρήγορα (σε πέντε μόλις ημέρες) η κατάσταση ξεφεύγει από κάθε έλεγχο, ξεσπούν συγκρούσεις μεταξύ των μελών του κινήματος και των αντιφρονούντων, οι μαθητές καταδίδουν ο ένας τον άλλο και το τέλος είναι αιματηρό…
Το ακόμη πιο περίεργο είναι ότι το πείραμα αυτό δεν είναι απλώς μια φανταστική ιστορία που χρησιμοποίησε ο σκηνοθέτης Denis Gansel για να φτιάξει μια συναρπαστική ταινία.

Πρόκειται για πραγματικό συμβάν (2,3,4), ένα ψυχολογικό-κοινωνικό πείραμα που δοκίμασε ο καθηγητής ιστορίας Ron Jones το 1967 με μια τάξη του στο λύκειο Cubberley Senior High School στο Palo Alto της Καλιφόρνιας.
Διήρκεσε πέντε ημέρες, όπου οι συμμετέχοντες μαθητές εκπαιδεύτηκαν με στρατιωτική πειθαρχία στις φαινομενικά ορθές αρχές της:
Πειθαρχίας
Συντροφικότητας
Έμπρακτης συμμετοχής
Υπερηφάνειας &
Κατανόησης.
Πίσω όμως από τη βιτρίνα της ισότητας και του πνεύματος αλληλοβοήθειας μεταξύ των μελών κρυβόταν η ισοπέδωση σε κανόνες που επιβλήθηκαν αυθαίρετα από το μεγάλο αρχηγό, οι δε πάσης φύσεως αντιφρονούντες τρομοκρατούνταν ή εξοβελίζονταν.
Στο τέλος δημιουργήθηκε ένα δίκτυο καταδοτών μαθητών που κάρφωναν οποιοδήποτε «σύντροφό» τους υπόπιπτε στο παραμικρό παράπτωμα (μη υπακοή στους επιβληθέντες κανόνες).
Υπήρχαν σωματοφύλακες του μεγάλου αρχηγού, ο οποίος πληροφορείτο οποιαδήποτε απόπειρα ανυπακοής και την κατέπνιγε στη γέννησή της.
Κανείς δεν μπορούσε να ξεφύγει από το σύστημα.
Ευτυχώς, στο πραγματικό πείραμα, ο καθηγητής Ron Jones συγκέντρωσε τους μαθητές σε μια υποτιθέμενη μυστική ιδρυτική συνάντηση του παναμερικανικού κινήματος «Το τρίτο κύμα» και τους αποκάλυψε πως
επρόκειτο απλώς για πείραμα (στα πλαίσια του μαθήματος) για να καταλάβουν οι μαθητές πόσο εύκολο είναι να πέσουν στα δίχτυα ενός λαϊκίστικου ολοκληρωτικού συστήματος.
Όπως δήλωσε ένας από τους μαθητές που είχαν πάρει μέρος συνειδητοποιώντας τι πραγματικά τους συνέβη:
«Ο φασισμός έχει πάντοτε πιθανότητες να επικρατήσει, επειδή είναι ένα τόσο απλό σύστημα , ο δε κόσμος είναι ιδιαίτερα απελπισμένος από το εκάστοτε υπάρχον δημοκρατικό καθεστώς. Οι άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους, την αξιοπρέπειά τους, την αίσθηση πως κάτι αξίζουν, και τότε εμφανίζεται ένας σωτήρας που τους πείθει πως έχει τη λύση σε όλα τα προβλήματα...»




1 http://www.constantin-film.de/1/home/
2 http://libcom.org/history/remembering-third-wave-leslie-weinfield
3 http://www.ronjoneswriter.com/
4 http://libcom.org/history/the-third-wave-1967-account-ron-jones

Τρίτη 21 Ιουλίου 2009

Milk





Μια καθαρόαιμη πολιτική ταινία που σκηνοθέτησε ο Gus Van Sant, επίτηδες σαν κολάζ από ρεπορτάζ για ιστορικό ντοκιμαντέρ.
Η ταινία καταγράφει τις κυριότερες στιγμές στην πολιτική καριέρα του Αμερικανοεβραίου μαθηματικού εκπαιδευτικού, αναλυτή χρηματιστηριακών μετοχών και ακτιβιστή Harvey Bernard Milk (22/5/1930 – 27/11/ 1978), από τα τεσαρακοστά του γενέθλια μέχρι τη δολοφονία του οκτώ χρόνια αργότερα. Ο Μιλκ ακολούθησε το μεταναστευτικό ρεύμα των ομοφυλόφιλων προς την Καλοφόρνια, και συγκεκριμένα στη συνοικία Castro District το 1972, οπότε και πρωτοενδιαφέρθηκε για την πολιτική, βάζοντας υποψηφιότητα για μια θέση στο συμβούλιο εποπτών του Σαν Φρανσίσκο. Πέτυχε μετά από επίμονο αγώνα την τρίτη φορά, το 1977, αλλά υπηρέτησε μόνον έντεκα μήνες διότι δολοφονήθηκε μαζί με το δήμαρχο George Moscone από έναν άλλο εκλεγμένο επόπτη που είχε μόλις παραιτηθεί.

Ο Sean Penn είναι συγκλονιστικός στο ρόλο του Μιλκ, και αποδεικνύει για άλλη μια φορά πόσο εξαιρετικός ηθοποιός είναι.
Όσοι ενδιαφέρονται για τη νεότερη αμερικάνικη ιστορία και το κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων δεν πρέπει να χάσουν αυτήν την ταινία.

Το κείμενο του περίφημου λόγου του Harvey Bernard Milk "Hope Speech", την ημέρα Ελευθερίας των Ομοφυλόφιλων, το καλοκαίρι του 1978, λίγους μήνες πριν τη δολοφονία του,
στην ιστοσελίδα της Dana Roc
http://www.danaroc.com/guests_harveymilk_122208.html

Κυριακή 19 Ιουλίου 2009

Last Chance Harvey



Είναι όντως η τελευταία ευκαιρία για τον Χάρβι (Dustin Hoffman).
Εβδομηντάρης πια, χάνει τη δουλειά του, πάσχει από αρρυθμία, είναι χρόνια χωρισμένος, και για κερασάκι στην τούρτα, στο γάμο της μονάκριβης κόρης του, μαθαίνει πως θα τη συνοδέψει στο γαμπρό ο θετός της πατέρας και όχι αυτός!
Η ελπίδα όμως πεθαίνει τελευταία.
Στο Λονδίνο που πηγαίνει για το γάμο, συναντάει τυχαία μια ώριμη γυναίκα (Emma Thompson) που επίσης δεν έχει καταφέρει πολλά πράγματα στη ζωή της στον αισθηματικό τομέα και ασχολείται εκτός από τη δουλειά κυρίως με την νευρωτική μητέρα της (Eileen Atkins).
Δειλά-δειλά αρχίζει ένα φλερτ που καταλήγει...
Μια ταινία που σκηνοθέτησε ο νεαρός σκηνοθέτης Joel Hopkins, ο οποίος υπογράφει και το σενάριο.
Αν η πλοκή σας φαίνεται κάπως απλοϊκή ή κοινότυπη, θα ανταμειφθείτε πάντως από τις έξοχες ερνημείες των πρωταγωνιστών που καταφέρνουν να αποδώσουν τις συγκινησιακά φορτισμένες σκηνές της ταινίας.

Παρασκευή 17 Ιουλίου 2009

The Hangover



Αποφύγετε τον καύσωνα, μπείτε σ' ένα κλιματιζόμενο σινεμά και μην τυχόν χάσετε αυτή την θεότρελη κωμωδία.
Τρεις ετερόκλητοι φίλοι (ένας συντηρητικός οδοντίατρος, ένας τρελιάρης δάσκαλος και ένας εκτός τόπου και χρόνου αποτυχημένος) αποφασίζουν να πάνε για τρέλες στο Λας Βέγκας τον αγαπημένο τους Νταγκ μια μόλις μέρα πριν το γάμο του. Όταν όμως ξυπνάνε το επόμενο πρωί βρίσκουν στην πανάκριβη σουίτα τους στο μοναδικό Caesar's Palace έναν καναπέ που βγάζει καπνούς, μια κότα, μια τεράστια τίγρη και... ένα μωρό, αλλά πουθενά τον μέλλοντα γαμπρό! Και δεν έχουν και πολλές ώρες καιρό για να τον ξαναφέρουν πίσω στην Καλιφόρνια όπου παντρεύεται...
Μια ταινία για τη φιλία, το γάμο, την αληθινή αγάπη... και το τι πρέπει να αποφεύγεις σ' αυτήν τη ζωή.

Η εξαιρετική σκηνοθεσία του Todd Phillips και το πανέξυπνο σενάριο των Jon Lucas & Scott Moore πετυχαίνουν να στήσουν μια υπέροχη κωμωδία που παρά τις εξωφρενικές εναλλαγές της και τα απρόοπτα καταφέρνει να γίνεται απολύτως πιστευτή.
Το καλύτερο παίξιμο πάντως είναι του Zach Galifianakis στο ρόλο του ανισόρροπου και προβληματικού Alan (του αδελφού της μελλοντικής νύφης).

Πέμπτη 16 Ιουλίου 2009

MON COLONEL



Τελικά ευτυχώς που υπάρχουν και τα βιντεάδικα.
Κάποιες ταινίες που δεν προλαβαίνεις να χαρείς στη μεγάλη οθόνη, τουλάχιστον τις βλέπεις στη μικρή.
Μια ωραία γαλλική πολιτική ταινία του 2006 που σκηνοθέτησε ο Laurent Herbiet πάνω σενάριο των Κώστα Γαβρά & Jean-Claude Grumberg βασισμένο στο μυθιστόρημα του Francis Zamponi.
Ξεκινάει σαν αστυνομική με τη δολοφονία ενός απόστρατου συνταγματάρχη είχε υπηρετήσει τον καιρό της αποικιοκρατίας στην Αλγερία. Φυσικά η αστυνομία αναζητά το δολοφόνο του και άθελά της ξετυλίγει ένα μπλεγμένο κουβάρι που μας οδηγεί στις αποτρόπαιες πράξεις του συνταγματάρχη Duplan όταν ήταν διοικητής μιας περιοχής στην Αλγερία τη δεκαετία του 1950. Όλες οι αποκαλύψεις γίνονται από το ημερολόγιο του νεαρού υπολοχαγού Guy Rossi ο οποίος φερόταν ότι είχε σκοτωθεί σε μάχη το 1957.
Ένα κρυμμένο μήνυμα όμως μέσα στο ημερολόγιο φανερώνει πολλά για το ρόλο της συγκεκριμένης μονάδας του γαλλικού στρατού...
Μια ταινία που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή μέχρι το τελευταίο λεπτό, η οποία θα ενθουσιάσει σίγουρα τους φίλους του πολιτικού σινεμά.

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2009

Public Enemies



O “Δημόσιος κίνδυνος” είναι μια τυπική γκανγκστερική ταινία με θέμα τον
John Dillinger το διάσημο ληστή τραπεζών της δεκατίας του 30 στις ΗΠΑ, τον ονομαζόμενο και “λαγό” (Jackrabbit ) λόγω της φοβερής του ικανότητας να ξεγλιστράει από την αστυνομία και να δραπτεύει από φυλακές.
Η “καριέρα” του όμως (ιδίως όσο ο αριθμός των φόνων ασυνομικών ανέβαινε) ουσιαστικά βοήθησε τις διωκτικές αρχές διότι έκανε επιτακτική την ανάγκη της οικονομικής ενίσχυσης του FBI. Ο ειδικός πράκτορας
Melvin Purvis ανέλαβε την ευθύνη του γραφείου καταδίωξης του δημόσιου κινδύνου Ντίλιντζερ και μετά από μακρόχρονη καταδίωξη κατάφερε να τον εξοντώσει (αφού προηγουμένως είχε εξαρθρωθεί ολόκληρη ησπείρα του). Τον Ντίλιντζερ τον κάρφωσε στο FBI μια γνωστή του Ρουμάνα πόρνη που φοβόταν πως θα απελαθεί, αν δε συνεργαζόταν με το γραφείο ομοσπονδιακών ερευνών.ll;a
Η ταινία προσπαθεί να θίξει και κάποια πολιτικά θέματα (διαφθορά αστυνομίας, διασυνδέσεις του οργανωμένου εγκλήματος, οικονομική ενίσχυση του FBI) αλλά μόνον περιθωριακά. Ο στόχος του σκηνοθέτη είναι μια ταινία καταιγιστικής δράσης.
Η σκηνοθεσία είναι του Michael Mann που φτιάχνει ένα πολύ πειστικό ντοκουμενταρίστικο έργο, με πολύ όμως πιστολίδι, καταδιώξεις, αποδράσεις, ληστείες κτλ. που θα αρέσουν στους λάτρεις του είδους αυτού των ταινιών. Σε καμία όμως περίπτωση δεν πρόκειται για κάποια σπουδαία ταινία, παρά το ότι σκηνοθετικά στέκει καλά.
Το γεγονός πάντως ότι έχουν γυριστεί έξι ταινίες με θέμα τον Ντίλιντζερ πριν από τη φετινή λέει κάποια πραγματα για την εμμονή των Αμερικανών με τους “αστικούς μύθους” τους.

Ο Johnny Depp στο ρόλο του αρχιληστή Ντίλιντζερ,
ο Christian Baleστο ρόλο του πράκτορα Πέρβις
και η Marion Cotillard στο ρόλο της φίλης του γκάνγκστερ
παίζουν πολύ καλά, όσο και... όλοι οι υπόλοιποι “γορίλες” αστυνομικοί ή παράνομοι.

Σάββατο 4 Ιουλίου 2009

Valkyrie




Ξανάδα σε βίντεο την ταινία «Επιχείρηση Βαλκυρία» με πρωταγωνιστή τον Tom Cruise στο ρόλο του περίφημου ευπατρίδη Γερμανού αξιωματικού που ήταν υπεύθυνος για την πιο σοβαρή απόπειρα εναντίον του Χίτλερ την 20 Ιουλίου 1944.
Το εγχείρημα ξεκίνησε με την απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα μέσα στο στο μπούνκερ «Φωλιά του Λύκου» (Wolfsschanze) στην Ανατολική Πρωσία, το αρχηγείο απ΄ όπου παρακολουθούσε τις επιχειρήσεις στο ανατολικό μέτωπο. Η βόμβα που τοποθέτησε ο συνταγματάρχης Claus Schenk Graf von Stauffenberg [1907-1944], εξερράγη αλλά ο Χίτλερ γλίτωσε ως εκ θαύματος. Στο Βερολίνο ξεκίνησε μετά από λίγο η εφαρμογή του σχεδίου Operation Walküre, σύμφωνα με το οποίο ο εφεδρικός στρατός (Ersatzheer) επρόκειτο να συλλάβει όλα τα στελέχη του ναζιστικού καθεστώτος και να αδρανοποιήσει τα SS, ώστε ο στρατός να στηρίξει μια νέα εθνική κυβέρνηση που θα οδηγούσε στην άμεση κατάπαυση του πολέμου. Δυστυχώς, λόγω του γεγονότος ότι επέζησε ο Χίτλερ, το πραξικόπημα απέτυχε και όλοι οι συμμετέχοντες πολιτικοί και στρατιωτικοί εκτελέστηκαν μετά από μια δίκη - οπερέτα. Ο πόλεμος συνεχίστηκε για εννέα ακόμη μήνες και στοίχισε σε όλην την Ευρώπη και ιδιαίτερα στη Γερμανία αμέτρητους νεκρούς οδηγώντας την στην ολοκληρωτική καταστροφή και τελικά στην άνευ όρων παράδοση.
Η ταινία αφηγείται με πολύ ζωντανό τρόπο τα ιστορικά γεγονότα (1,3,4,5,6,7, 8) και οι λάτρεις των ιστορικών ταινιών πραγματικά θα την απολαύσουν.
Οι Βαλκυρίες, ήταν κατά τη σκανδιναβική μυθολογία οι γυναίκες ακόλουθοι του Όντιν (2), οι οποίες αποφάσιζαν την έκβαση της μάχης και διάλεγαν ποιοι από τους πιο γενναίους πολεμιστές θα πεθάνουν
και θα μεταβούν στη Βαλάλα ή στο Σέσρουμνιρ για να πάρουν μέρος στο συμπόσιο των ηρώων.


βιβλιογραφία:
1 http://de.wikipedia.org/wiki/Attentat_vom_20._Juli_1944
2 Philip, N. (1997) Μύθοι απ' όλον τον κόσμο. Αθήνα: Ερευνητές
3 Michaelis, H. et al (1983) Der Zweite Weltkrieg. Bilder, Daten, Dokumente. Muenchen: Bertelsmann Verlag
4 Gruchmann, L. (1982) Der Zweite Weltkrieg. Muenchen: Deutscher Taschenbuch Verlag
5 Hofer, W. (ed.) (1982) Der Nationalsozialismus. Dokumente 1933-1945. Franfurt am Main: Fischer Taschenbuch Verlag
6 Bullock, A. (1998) Hitler and Stalin. Parallel lives. London: Fontana Press
7 Fest, J. (1979) The face of the Third Reich. London Penguin
8 Kershaw, I. (2001) Hitler. 1936-1945 Nemesis. London: Penguin

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009

The Curious Case of Benjamin Button



Ευτυχώς που υπάρχουν και τα βιντεάδικα.
Μια πολυδιαφημισμένη ταινία που μου ξέφυγε τον περασμένο χειμώνα, αλλά ήθελα οπωσδήποτε να δω, κυρίως γιατί είναι βασισμένη στο ομώνυμο διήγημα του F. Scott Fitzgerald.
Βέβαια το σενάριο δεν ακολουθεί πιστά το διήγημα, αλλά η δουλειά των σεναριογράφων
Eric Roth & Robin Swicord (να εκμοντερνήσουν την ιστορία για να γίνει πιο πιστευτή)
δεν είναι άσχημη.
Φευ, το πρόβλημα έγκειται αλλού.
Τρεις ώρες ταινία, γίνεται υπερβολικά κουραστική!
100% ευθύνεται ο σκηνοθέτης Dave Fincher, που δεν έχει στη φιλμογραφία του
και καμιά σπουδαία ταινία βέβαια.
http://www.imdb.com/name/nm0000399/
Κρίμα, γιατί είναι αξιόλογο έργο, κατά τα άλλα.
Το παίξιμο του πρωταγωνιστή Brad Pitt είναι επίπεδο,
αλλά η συμπρωταγωνίστριά του Cate Blanchett
είναι ευτυχώς πολύ εκφραστική.
Σε όσους αρέσουν οι ταινίες φαντασίας με ολίγη δόση μελό
(πρόκειται για τη βιογραφία ενός ατόμου που γεννιέται... γέρος και όσο παιρνάει ο καιρός... μικραίνει!)
θα τη βρουν αρκετά ενδιαφέρουσα.