Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Συνολικές προβολές σελίδας

Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009

Nine




Αν σας αρέσουν τα μιούσικαλ μη χάσετε αυτην την ταινία!
Υπέροχα χορευτικά, ο Daniel Day-Lewis στο ρόλο του γόη par excellence, και ένα απίστευτο μπουκέτο θηλυκών που τον πολιορκούν.
Η υπόθεση βασίζεται στη ταινία "8 1/2" του Fellini, και μας δείχνει τα αδιέξοδα του περίφημου σκηνοθέτη Guido Contini (Daniel Day-Lewis), καθώς προσπαθεί να γυρίσει την ταινία του Italia χωρίς όμως να έχει την παραμικρή ιδέα του τι πρόκειται να διαπραγματεύεται.
Εν τω μεταξύ πρέπει να δαμάσει τις διάφορες γυναίκες που τον πολιορκούν για μια θέση στην καρδιά του, από τη μητέρα του και τη σύζυγό του, μέχρι την ερωμένη του και μια πόρνη των παιδικών του χρόνων... Και ο καϋμένος, δε θέλει να δυσαρεστήσει καμιά τους!

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

Katyń








Η ταινία αυτή του 2007, που μπορείτε να δείτε πλέον σε DVD, του Andrzej Wajda, ο πατέρας του οποίου εκτελέστηκε στο Κατίν, είναι βασισμένη στο βιβλίο του Andrzej Mularczyk σχετικά με το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα πολέμου.
Πρόκειται για την εν ψυχρώ εκτέλεση 22.000 αιχμαλώτων Πολωνών αξιωματικών από τη σοβιετική υπηρεσία ασφαλείας NKVD, στο δάσος του Katyn και στις φυλακές Kalinin και Kharkiv, το 1940, ένα χρόνο περίπου μετά το διαμελισμό της άτυχης χώρας από τους Ναζί και τους Ρώσους.

Η ιστορία αφηγείται της περιπέτειες του Andrzej (Artur Zmijewski), αξιωματικού του ιππικού, ο οποίος συλλαμβάνεται από τους Ρώσους, αλλά κρατάει ένα ημερολόγιο των τραγικών συμβάντων. Ο συνάδελφός του Jerzy (Andrzej Chyra) του χαρίζει ένα πουλόβερ με τα αρχικά του για να προστατευτεί από το κρύο, έτσι μετά την εκτέλεσή του, το όνομά του δεν υπάρχει στη λίστα που παρουσιάζουν στους Πολωνούς οι Ναζί για προπαγανδιστικούς λόγους. Η γυναίκα του Anna (Maja Ostaszewska) μάταια τον περιμένει να επιστρέψει ακόμη και μετά το τέλος του πολέμου. Εν τω μεταξύ ο πατέρας του Andrzej έχει πεθάνει από κακουχίες σε ναζιστικό στρατόπεδο.
Ο Jerzy, ο οποίος εν τω μεταξύ έγινε αξιωματικός του κομμουνιστικού καθεστώτος μετά τον πόλεμο, βρίσκει τη Anna και της εξηγεί τι έγινε, υποφέρει όμως από τύψεις λόγω της συνεργασίας του με τη φιλοσοβιετική κυβέρνηση και αυτοκτονεί. Έτσι καταλήγει τελικά το ημερολόγιο του Andrzej στα χέρια της γυναίκας του και αποκαλύπτεται το τραγικό μυστικό.
Οι Πολωνοί, ένα "μπαλάκι" ανάμεσα σε ναζιστές και σοβιετικούς, προσπαθούν να ξεδιαλύνουν τι πραγματικά συνέβη.
Η ιστορία γράφεται και ξαναγράφεται, ανάλογα με τα κυρίαρχα καθεστώτα.


Η ταινία έχει απαγορευτεί στην Κίνα το 2009 λόγω της ιδεολογίας της;!
Αμαυρώνει βλέπετε το πορτρέτο του "πατερούλη" Στάλιν, παρουσιάζοντάς τον ως αδίστακτο εγκληματία πολέμου.
Στην Ελλάδα προβλήθηκε μόλις το Γενάρη του 2009, ύστερα από ενάμιση χρόνο(!) όχι χωρίς παρατράγουδα...
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=34&artId=254265&dt=08/02/2009

Η ταινία είναι εμφανώς προπαγανδιστική, παρουσιάζοντας την αγαστή σύμπνοια ναζιστικών και σοβιετικών αρχών κατοχής και τη συνεργασία τους στην εξόντωση της ιντελιγκέντσιας της χώρας:
την εν ψυχρώ εκτέλεση όλων των συλληφθέντων Πολωνών αξιωματικών από τους σοβιετικούς και την εξόντωση όλων των καθηγητών του πανεπιστημίου της Κρακοβίας Uniwersytet Jagielloński σε ναζιστικά στρατόπεδα.
Η πρεμιέρα της ταινίας έγινε την 17/9/2007, επέτειο της σοβιετικής εισβολής εξ ανατολών της Πολωνίας από τους Ρώσους, το 1939.


ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
(ή ο καθένας βλέπει ότι θέλει να δει...)

Ο Ριζοσπάστης μιλάει για γκεμπελική προπαγάνδα
http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=4459057
Σχόλιο του Ανδρέα Ανδριανόπουλου για την ταινία
http://e-rooster.gr/02/2009/1192
Άρθρο του Μιλτιάδη Βαρβούνη στο περιοδικό Ιστορικά Θέματα
http://www.livepedia.gr/content-providers/periskopio/1698KATYN.pdf
Το ΚΚΕ (μλ) ακόμη μιλάει για γκεμπελική προβοκάτσια
http://www.kkeml.gr/history/mikra/katyn.htm
Και οι αντιεξουσιαστές βλέπουν αντισοβιετικό δάκτυλο;
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=566168
Ντοκουμέντο των χιτλερικών αρχείων του 1943
http://katyn.ru/index.php?go=Pages&file=print&id=831
Απόφαση του πολιτικού γραφείου του ΚΚΣΕ του 1940 για την εκτέλεση, από τα αρχεία της Βαυαρικής Κρατικής Βιβλιοθήκης
http://mdzx.bib-bvb.de/cocoon/1000dok/dok_0023_kat.html?object=abstract&lang=de
Katyn 1940: Polnische Tragödie und internationales Lehrstück
http://www.zukunft-braucht-erinnerung.de/zweiter-weltkrieg/eroberung-und-besetzung-polens/349.html

Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009

The Dresser



Τι συμβαίνει όταν ξαναβλέπεις μια ταινία μετά από 25 χρόνια;
Αν πρόκειται για τον Αμπιγιέρ, μένεις και πάλι έκθαμβος από τις συγκλονιστικές ερμηνείες των Albert Finney (σερ), Tom Courtenay (Νόμαν), Eileen Atkins (Ματζ) και Edward Fox ('Οξενμπι).
Ένα δύσκολο θεατρικό έργο - ένας φόρος τιμής στο θέατρο και τα ιερά του τέρατα- που μεταφέρθηκε τόσο επιτυχώς στη μικρή οθόνη από τον σκηνοθέτη Peter Yates.
Την ξανάδα με αφορμή το θεατρικό έργο που παίζεται αυτήν την εποχή στο θέατρο Κάππα.
Στην ταινία τη συγκλονιστικότερη ερμηνεία μας προσφέρει ο Albert Finney, ενώ στην ελληνική θεατρική παράσταση υπερτερεί σαφώς ο Χρήστος Στέργιογλου στο ρόλο του Νόρμαν - αμπιγιέρ.
Νομίζω πως η Eileen Atkins υποδύεται καλύτερα το δευτερεύοντα ρόλο της Ματζ, πιο γλυκιά μέσα στην πίκρα της, από την σκληρή σαν πέτρα από την απόρριψη του σερ Γιώτα Φέστα στο θεατρικό έργο. Βέβαια όλα αυτά είναι και οδηγίες των σκηνοθετών, φαίνεται όμως ούτως η άλλως και η υποκριτική δεινότητα των ηθοποιών που και στις δυο περιπτώσεις είναι πολύ καλές.

Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009

A Christmas Carol





H ταινία φέρει επίσης τον τίτλο Disney's A Christmas Carol για να την ξεχωρίζουμε από παλιότερες εκδοχές της φημισμένης νουβέλας του Charles Dickens του 1843.
Η εταιρία έχει στη φαρέτρα της δύο ακόμη ταινίες βασισμένες στο ίδιο έργο:
το Mickey's Christmas Carol το 1983 &
το The Muppet Christmas Carol το 1992 [αφού πήρε τα δικαιώματα από την εταιρία Jim Henson Productions].
Δεν είδα την ταινία στην τρισδιάστατη μορφή της, μιας και προτίμησα να τη απολαύσω στον κινηματογράφο της γειτονιάς ανήμερα τα Χριστούγεννα, όπου ευχόμαστε με τους υπαλλήλους τα χρόνια πολλά καθώς μας ξέρουν ως συχνούς θαμώνες.
Καταλαβαίνετε τι εννοώ. Το ζεστό κλίμα της γιορτής πιο σημαντικό από την τεχνολογική
καινοτομία. Δεν είμαι και τόσο σίγουρος πως το σκορ είναι 1-0, αλλά η επιλογή του κινηματογράφου οπωσδήποτε κάτι σημαίνει.

Στο ρόλο του πιο διάσημου τσιγκούνη όλων των εποχών, του Ebenezer Scrooge, ο Jim Carrey, ο οποίος επίσης υποδύεται μεταμορφωμένος και τα τρία φαντάσματα των παρελθόντων, σημερινών και μελλοντικών Χριστουγέννων που τυραννάνε μια ολόκληρη βραδιά τον Σκρουτζ, υποδεικνύοντάς του ταυτόχρονα τους λόγους για τους ποιους πρέπει να αλλάξει στάση ζωής.
Ο Gary Oldman ανέλαβε τους ρόλους των Jacob Marley, Bob Cratchit και του μικρούλη Tim, του ανάπηρου γιου του φτωχού υπαλλήλου του Σκρουτζ, τα βάσανα του οποίου τελικά ραγίζουν την παγωμένη καρδιά του τσιγκούνη και τον κάνουν να μεταμορφωθεί σε φιλάνθρωπο.
Τέλος, η Robin Wright Penn παίζει τους ρόλους της αδελφής του Σκρουτζ Fan Scrooge, όσο και του μεγάλου του έρωτα των νεανικών του χρόνων, της Belle.

Ο σκηνοθέτης Robert Zemeckis, που έγραψε και το σενάριο, είναι λάτρης του έργου του μεγάλου συγγραφέα του 19ου αιώνα, τον ενδιαφέρει δε ιδιαίτερα το θέμα του ταξιδιού στο χρόνο (ή μάλλον το να αναλογιστούμε πώς θα ήταν τα πράγματα στην προσωπική μας διαδρομή, αν...). Ας μην ξεχνάμε πως μας έχει χαρίσει το εκπληκτικό Back to the Future, το 1985.
Έμεινε απόλυτα πιστός στο κλασικό έργο του Charles Dickens, προσπαθώντας να αναπαραστήσει όσο το δυνατόν ακριβέστερα το Λονδίνο του 1843, κτήρια, ενδυμασίες προφορά των χαρακτήρων.
Ακόμη και οι φιγούρες των επεξεργασμένων σε κινούμενα σχέδια πρωταγωνιστών και φαντασμάτων μοιάζουν πολύ με την εικονογράφηση της πρώτης έκδοσης του βιβλίου από τον John Leech.

Δεν πρόκειται βέβαια για την ταινία σταθμό στην ιστορία του κινηματογράφου, της λείπει εμφανώς η σπίθα της πρωτοτυπίας, αλλά ίσως αυτό είναι και το τίμημα που εν γνώσει του πλήρωσε ο σκηνοθέτης, αλυσσοδεμένος καθώς είναι με την ακριβή αναπαράσταση του αρχικού έργου.
Προσωπικά δε μου αρέσει καθόλου η καρτουνοποίηση των ανθρώπινων χαρακτήρων σε τέτοια έργα.
Άλλο πράγμα το "Avatar" ή το "Who framed Roger Rabbit" (όπου τα κινούμενα σχέδια δεν ενοχλούν καθόλου ή ίσως είναι αναγκαία), και άλλο είναι "Η χριστουγεννιάτικη ιστορία".
Θα προτιμούσα να είχε γυριστεί χωρίς την επεξεργασία. Έτσι θα ήταν περισσότερο μαγική και πιθανόν πιο "παιδική".

Διαβάστε την κριτική του A. O. Scott στους New York Times.

Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009

Avatar



Δεν είδα την ταινία μόνο λόγω του ότι είναι 3-D. Είχα δει παλιά Το ταξίδι στο κέντρο της γης, και μου είχε φύγει κάπως η περιέργεια. [Ναι καμία συζήτηση. Αξίζει να δώσεις 12 ευρώ για να δεις την ταινία τρισδιάστατα]. Πήγα κυρίως διότι ο James Cameron είναι ένας μετρ της επιστημονικής φαντασίας. Και στη συγκεκριμένη ταινία, ο πιο σημαντικός παράγοντας είναι το σενάριο κι η σκηνοθεσία. Δηλαδή ο Cameron. Και στα δύο παίρνει για άλλη μια φορά άριστα.
Ας μην κρυβόμαστε. Οι ηθοποιοί θα μπορούσαν να ήταν καρτούν. Εξ άλλου οι Sigouιrney Weaver, Zoe Saldana, Sam Worthington, Michelle Rodriguez κτλ. δεν είναι και τίποτε σπουδαίοι ηθοποιοί. Ούτε που χρειάζεται άλλωστε, σε ένα έργο όπου η τεχνολογία & το ταλέντο του σκηνοθέτη είναι το παν.
Το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό. Πειστικό, φαντασμαγορικό, συγκινητικό.
Και η υπόθεση; Και πάλι η πένα του Cameron κάνει το θαύμα της και μας χαρίζει μια αρκετά πρωτότυπη πλοκή:
Ο Jake (Sam Worthington), ένας ανάπηρος πεζοναύτης έχει το κουράγιο να πάρει μέρος σε μια επικίνδυνη αποστολή στον πλανήτη Πανδώρα, τον οποίον οι γήινοι έχουν καταλάβει για να αποκτήσουν ένα πανάκριβο ορυκτό. Καταστρέφοντας όμως τον κοινωνικό ιστό των αυτόχθονων Νάβι.
Ο γενναίος δεκανέας χαρίζει λοιπόν τον εαυτό του σε ένα άβαταρ με τη μορφή Νάβι για να μπορέσει να κερδίσει την εμπιστοσύνη των ανθρωποειδών και να τους πείσει να συνεργαστούν με τους γήινους κατακτητές. (Ο ίδιος βέβαια κερδίζει σε αντάλλαγμα το χάρισμα της αρτιμέλειας, τουλάχιστον όση ώρα υπάρχει ως ανθρωποειδές. Το ανθρωπινο σώμα του διατηρείται μέσα σε μια ειδική κάψουλα, και ανά πάσα στιγμή μπορούν οι τεχνικοί να τον αφυπνίσουν, οπότε ο Jake ξαναεπισκέπτεται το σώμα του, το δε Νάβι άβατάρ του πέφτει σε ύπνωση, όπως ακριβώς προηγουμένως το ανθρώπινο σώμα του όσο αυτός ζούσε ως άβαταρ!). Το δόλιο σχέδιο όμως της εταιρίας εξόρυξης χαλάει όταν ο Jake γοητεύεται από την Neytiri (Zoe Saldana) και μαθαίνει να φέρεται ως Νάβι. Αντιλαμβάνεται έτσι την ανωτερότητα του εξωγήινου αυτού είδους και...

Λεπτομέρειες για την ταινία στο άρθρο του Joshua Davis στο περιοδικό Wired
James Cameron’s New 3-D Epic Could Change Film Forever
και μην ξεχάσετε να δείτε και τα σχετικά βίντεο και εικόνες που εξηγούν το επίτευγμα των απίστευτα μαγικών εφέ (ειδική κάμερα για τα γυρίσματα, οθόνες στους κινηματογράφους, καλής ποιότητας γυαλιά κτλ.) που χαρίζουν στο θεατή όχι απλώς μια ψευδαίσθηση, αλλά τη δυνατότητα να νιώσει στα σωθικά του πώς είναι να ζεις σαν Νάβι στον ιδιόρρυθμο αυτό πλανήτη.

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009

Blindness






Ο λόγος που δανείστηκα αυτήν την ταινία του 2008 από το βιντεάδικο είναι προφανής. Το σενάριο του Don McKellar είναι βασισμένο στο μυθιστόρημα του 1975 "Ensaio sobre a Cegueira" του José de Sousa Saramago,

Ο Βραζιλιάνος σκηνοθέτης Fernando Meirelles (που μας έχει χαρίσει εξαιρετικές ταινίες όπως “City of God” και “The Constant Gardener”) γυρίζει μια στενόχωρη, κλειστοφοβική ταινία, μεταφέροντάς μας σε μια πόλη, όπου έχει ενσκήψει μια αλλόκοτη επιδημία "λευκής τύφλωσης" που φαίνεται μάλιστα να είναι ιδιαίτερα κολλητική. Στα καλά του καθουμένου, διάφοροι άνθρωποι χάνουν το φως τους, ή μάλλον βλέπουν απλώς αμυδρές σκιές σαν μέσα από ένα λευκό παραπέτασμα. Οι αρχές παίρνουν αμέσως μέτρα αυστηρής καραντίνας για τα θύματα του ιού, σε μια προσπάθεια να περιορίσουν την εξάπλωσή του.
Εμείς παρακολουθούμε μπερδεμένοι τα συμβάντα στο καφκικό λαζαρέτο.
Ανοργανωσιά, εγκατάλειψη, απελπισία. Φυσικά σε λίγο δεν αργούν οι συγκρούσεις μεταξύ των τυφλών.
Η συμμορία ενός θαλάμου καταλαμβάνει την εξουσία, και με όπλο τη διανομή φαγητού απαιτεί όλα τα τιμαλφή των αποκλεισμένων ασθενών, αργότερα δε βιάζει τις γυναίκες τους.
Η ομάδα όμως των καταπιεσμένων έχει ένα κρυφό χαρτί. Τη σύζυγο του οφθαλμίατρου (την υποδύεται η Julianne Moore) η οποία είναι η μόνη από τους απομονωμένους που βλέπει, γιατί για ανεξακρίβωτους λόγους δε μολύνεται ποτέ από τον ιό.

Μια αλληγορική ταινία για τις ανθρώπινες σχέσεις κάτω από απελπιστικά αντίξοοες συνθήκες.
Θα συμφωνήσω ανεπιφύλακτα με τον κριτικό των New York Times A. O. SCOTT πως η ταινία
"δεν πρόκειται για κάποιο αριστούργημα, κυρίως επειδή δεν τα καταφέρνει να υπερβεί την διονοουμενίστικη αδυναμία της πηγής της, αλλά μας προσφέρει πολλά παραδείγματα καλής κινηματογραφίας".

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

Soul kitchen





Ελληνο-τουρκο-γερμανική σύμπραξη στη μεγάλη οθόνη.
Μια πικρή κωμωδία σε σκηνοθεσία του Fatih Akin και σκηνοθεσία των Fatih Akin & Adam Bousdoukos, και οι δυο τους μετανάστες δεύτερης γενιάς που γεννήθηκαν στο Αμβούργο.
Η ιστορία είναι αρκετά πιστευτή, μοιάζει με την εξιστόρηση της περιπέτειας του Zinos Kazantsakis να εκσυγχρονίσει το παρακμιακό του εστιατόριο που είχε πελάτες μόνο λούμπεν στοιχεία που έτρωγαν ό,τι και αν τους σέρβιρε. Προσλαμβάνει λοιπόν τον "ψαγμένο" σεφ Shayn Weiss, ο οποίος μεταμορφώνει ως δια μαγείας το μαγαζί σε πολύ μοντέρνο νεολαιίστικο στέκι ροκάδων. Δεν αργούν όμως οι επιπλοκές, όταν μπερδεύονται στα σχέδια του η εφορία, ο υγειονομικός έλεγχος, η Γερμανίδα φιλενάδα του, ένας παλιός του συμμαθητής που εποφθαλμιά το οικόπεδο, αλλά πιο επικίνδυνος απ' όλους ο αυτοκαταστροφικός του αδελφός, ο Ηλίας, που μπαινοβγαίνει στη φυλακή για μικροκλοπές και φυσικά είναι ό,τι το χειρότερο για συνεταίρος.

Μια καθαρή ματιά στη σύγχρονη πολυπολιτισμική Γερμανία, χωρίς ανούσια κηρύγματα ή κούφιες "κοινωνικές κριτικές".

Εταιρείες Παραγωγής
Corazon International
Dorje Film
Norddeutscher Rundfunk (NDR)
Pyramide Productions


Η επίσημη ιστοσελίδα της ταινίας
http://www.soul-kitchen-film.com/

Με τα Λόγια του ίδιου του σκηνοθέτη

Η ΙΔΕΑ

Η ιδέα για το "Soul Kitchen" υπήρχε εδώ και καιρό. Πάντοτε σκεφτόμουν τον φίλο μου Άνταμ Μπουσδούκο και την ταβέρνα του στη συνοικία Ότενσεν του Αμβούργου. Αυτό ήταν κάτι περισσότερο από ένα απλό ρεστοράν για εμάς: ήταν ένας παιδότοπος για περιπέτειες, ένας χώρος περισυλλογής, ένα μέρος για γιορτή, σαν το σπίτι μας. Ήθελα να "αιχμαλωτίσω" αυτόν τον τρόπο ζωής και δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο, αν ήμουν πολύ μεγαλύτερος. Δεν μπορώ να πηγαίνω σε πάρτι για μια ζωή ούτε πλέον να βγαίνω πέντε φορές την εβδομάδα. Κάποια στιγμή, αρχίζεις να έχεις πονοκεφάλους, θεωρείς τη μουσική πολύ δυνατή, δεν μπορείς να αντέξεις τον καπνό. Μεγαλώνουμε και είναι ok, γιατί κάποτε αυτός ο τρόπος ζωής απλά εξαφανίζεται. Ωστόσο, το να κάνεις μια ταινία με αυτό το θέμα έχει ακόμη αξία, γιατί εν τέλει έχει να κάνει με ένα υπαρξιακό ζήτημα. Έχει να κάνει με το ποτό, το φαγητό, τα πάρτι, τον χορό, το σπίτι. Ήθελα να κάνω μια ταινία για το "σπίτι", όχι με την έννοια της τοποθεσίας, αλλά ως στάση ζωής και συμπεριφοράς.

ΠΩΣ ΓΥΡΙΣΤΗΚΕ Η ΤΑΙΝΙΑ

Η ιστορία για το πώς έγινε αυτή η ταινία είναι μια Οδύσσεια που ξεκίνησε το 2003. Αρχικά, ήθελα να δοκιμάσω το νέο μου πρόγραμμα επεξεργασίας κειμένου. Ο Άνταμ και το κορίτσι του είχαν μόλις χωρίσει και βασικά ξεκίνησα να πληκτρολογώ το εξής: "Ο Άνταμ είναι πληγωμένος, το εστιατόριο θα μπορούσε να κάνει καλύτερες δουλειές". Είχα γράψει 20 σελίδες σεναρίου και τέλειωσα την πρώτη βερσιόν μέσα σε 5 ημέρες. Ύστερα ακολούθησε η βράβευση για το "Head On", η Χρυσή Άρκτος. Έπειτα από αυτό, δεν έβρισκα το "Soul Kitchen" καθόλου ενδιαφέρον. Δεν μπορούσα να ελευθερώσω τον εαυτό μου από τις πιέσεις που επέφερε η επιτυχία. Ωστόσο, χρειαζόμασταν μια νέα ιστορία για να διατηρηθεί "ζωντανή" η εταιρεία παραγωγής μας. Είχαμε ιδρύσει την εταιρεία για την ταινία "Head On". Έτσι γυρίσαμε το "Crossing the Bridge". Και το "Soul Kitchen" παρέμεινε στο συρτάρι, παρόλο που είχαμε συνεχίσει να αναπτύσσουμε την ιστορία. Κάποια στιγμή, είχα αποφασίσει ότι απλά ήθελα να συμμετέχω ως παραγωγός στην ταινία και να βρω άλλον σκηνοθέτη. Όμως με είχε ενοχλήσει το γεγονός ότι, μετά τα "Head On" και "The Edge of Heaven", φαινόταν ότι είχα εστιάσει την προσοχή μου στο να κάνω πιο σοβαρές ταινίες. Δεν ήθελα να είμαι σκλάβος της επιτυχίας μου κι έτσι διερωτήθηκα "Για ποιον πραγματικά το κάνω όλο αυτό;".
Το "Soul Kitchen" δεν είναι το τρίτο μέρος της τριλογίας μου για "την αγάπη, το θάνατο και τον διάβολο". Τα πρώτα δύο κομμάτια της "τριλογίας" ("Head On", "The Edge of Heaven") ήταν εξαιρετικά σφοδρά και σκληρά, απαιτούσαν αρκετή θυσία. Με το "Soul Kitchen" ήθελα να αναρρώσω. Υποτίθεται ότι ήταν κάτι που θα μου θύμιζε ότι η ζωή δεν έχει να κάνει μόνο με πόνο και ενδοσκόπηση. Ήταν ένα είδος τάιμ-άουτ προτού ασχοληθώ με τον "διάβολο". Επίσης ήθελα να κάνω αυτή την ταινία προτού είναι πολύ αργά για να γίνει πιστευτή. Υπάρχει μια περίεργη φιλοσοφία στον κινηματογράφο, που λέει ότι "αν δεν υποφέρεις όσο γυρίζεις μια ταινία, τότε δεν θα είναι τόσο καλή". Μέχρι το "Soul Kitchen", όλα αυτά ήταν απλά λόγια για μένα, αλλά γυρίζοντας αυτή την "εύκολη" ταινία, είχα ξεκάθαρα πάρει το μάθημά μου.

ΑΜΒΟΥΡΓΟ

Ένιωθα ότι χρωστούσα σε αυτή την πόλη μια ταινία. Πρόσφατα, δυο άνθρωποι του κινηματογράφου από τη Νέα Υόρκη ήρθαν να με επισκεφτούν. Αρχικά με ρώτησαν κι οι δύο: "Γιατί μένεις ακόμη εδώ; Πότε θα μετακομίσεις στη Νέα Υόρκη;". Τους απάντησα: "Γιατί νιώθω πραγματικά καλά εδώ. Γνωρίζω κάθε δρομάκι, τους κινηματογράφους, τους πορτιέρηδες παντού, ξέρω πού να βρω έναν καλό γιατρό, πού να βρω τα καλύτερα λαχανικά. Γιατί να μετακομίσω σε άλλη πόλη;". Είχαμε πάει για φαγητό και μετά βγήκαμε έξω στην πόλη. Αρχικά πήγαμε σε ένα electro party στην Αλτόνα, έπειτα στη συνοικία Σάνζεν, στο Μαντελέι κι έπειτα στο μπαρ Μπερνστάιν. Τελικά καταλήξαμε στο Κίεζ, στην περιοχή του Αμβούργου με τα κόκκινα φώτα. Στις 6 το πρωί, κόσμος έβγαινε από τα clubs και στεκόταν γύρω από το Hamburger Berg, έναν δημοφιλή δρόμο-στέκι. Ήταν ζεστά, χάραζε, και οι δυο Νεοϋορκέζοι φίλοι μου ήταν ενθουσιασμένοι. Τα μπαρ κλείνουν στις 4 το πρωί στη Νέα Υόρκη. Οπότε μου είπαν: "Τώρα καταλαβαίνουμε γιατί δεν θέλεις να φύγεις. Είναι μια πόλη υπέροχη με σπουδαία αρχιτεκτονική, υπέροχο φαγητό, ωραία clubs και τις πιο όμορφες γυναίκες". Πιστεύω ότι καταφέραμε να αποδώσουμε κάτι απ' όλα αυτά στο "Soul Kitchen".

Ο ΖΗΝΟΣ- ΑΝΤΑΜ ΜΠΟΥΣΔΟΥΚΟΣ

Ο Ζήνος είναι γενναιόδωρος και "αυτοθυσιαζόμενος", κάπως αδέξιος, έχει όμως καλή καρδιά. Είναι επίσης λίγο οπορτουνιστικός, όπως είναι συνήθως οι άνθρωποι που ασχολούνται με τη γαστρονομία. Πάντοτε κοιτούν τη δουλειά τους. Έχει το τυπικό όνειρο των μεσοαστών- ίσως ο Ζήνος είναι ο πιο μεσοαστός από όλους τους υπόλοιπους ήρωες. Αυτό που θέλει περισσότερο είναι να κάνει 2 παιδιά με τη Ναντίν και, όσο εκείνη θα τα προσέχει, αυτός θα ασχολείται με το εστιατόριο. Όμως ο τρόπος με τον οποίο αυτοί οι άνθρωποι λειτουργούν συνήθως, μέσα στην μελαγχολία τους, τους οδηγεί να ερωτεύονται το απίθανο. Η Ναντίν είναι "ένα μέγεθος" μεγαλύτερή του, ακόμη και εξωτερικά. Ο Ζήνος είναι βασικά μια κλασική κωμική φιγούρα. Το πρόβλημά του με τη δισκοπάθεια είναι τραγικό και κωμικό ταυτόχρονα. Υπάρχει ένα είδος χιούμορ που "εκρήγνυται" παντού, γιατί δουλεύει οπτικά και όχι μόνο με τις λέξεις, όπως συνέβαινε με τους μεγάλους κωμικούς του βωβού κινηματογράφου, Μπάστερ Κίτον και Τσάρλι Τσάπλιν. Για μένα, ο Ζήνος είναι ο Τσάρλι Τσάπλιν του σήμερα.

ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΦΑΓΗΤΟ

Στην Ταβέρνα, σέρβιραν τυπικό φαγητό, όπως τηγανητό καλαμάρι, σουβλάκι ψαριού, κοτολέτες αρνιού κλπ. Κάποια στιγμή, ο Άνταμ κι εγώ ήμασταν στη Θεσσαλονίκη στο φεστιβάλ κινηματογράφου και καταλήξαμε να τρώμε παραδοσιακή κουζίνα. Την λατρέψαμε. Άλλαξε ολοκληρωτικά την εντύπωσή μας για την ελληνική κουζίνα. Ο Άνταμ ρώτησε τη μητέρα του αν θα μπορούσε να μαγειρέψει στην Ταβέρνα. Ήταν το καλύτερο φαγητό που είχαν φάει ποτέ σε αυτό το εστιατόριο, όμως κανείς δεν ήθελε να το δοκιμάσει. Αυτό που ήθελαν όλοι ήταν οι τηγανητές πατάτες, το άνοστο ψάρι τους και το χαμηλής ποιότητας τηγανητό καλαμάρι!
Στο "Soul Kitchen", δείχνουμε ότι η καλή κουζίνα διώχνει τους τακτικούς πελάτες. Οι θαμώνες δεν φεύγουν γιατί είναι πιο ακριβά, φεύγουν γιατί τους σερβίρεται κάτι διαφορετικό. Όμως κάποιοι από αυτούς επιστρέφουν.

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2009

Eden à l'Ouest




Ο "Παράδεισος στη Δύση", μια ταινία του Κώστα Γαβρά (σκηνοθεσία και σενάριο) που προβλήθηκε στη μεγάλη οθόνη το 2009, αλλά ήδη κυκλοφορεί σε βίντεο.
Η ιστορία ενός λαθρομετανάστη που ονειρεύεται να φτάσει στη γη της επαγγελίας, που γι' αυτόν είναι η Γαλλία, μιας και ξέρει λίγα γαλλικά και ελπίζει πως θα προσληφθεί στο θίασο ενός θαυματοποιού που έχει συναντήσει.
Αφού γλιτώνει τον πνιγμό, όταν πηδάει από το πλοίο στη θάλασσα, καταλήγει σε ένα ελληνικό πολυτελές ξενοδοχείο, όπου παριστάνει κατ' αρχάς τον υπάλληλο, μέχρι που καταλήγει στις αγκάλες μεσήλικης γερμανίδας με φαντασιώσεις για ερωτικές περιπέτειες με τεκνό. Η σχέση αυτή τον βοηθά να ταξιδέψει στην Ιταλία και από εκεί με νταλίκα, που οδηγούν ομοφιλόφιλοι που τον λιγουρεύονται, καταλήγει επιτέλους στη Γαλλία.
Φυσικά καταδιώκεται από την αστυνομία, αλλά στέκεται συνεχώς τυχερός, μιας και στο δρόμο του βρίσκονται πάντοτε διάφοροι που θέλουν να τον βοηθήσουν.

Ενδιαφέρουσα ταινία για το μεγάλο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, θέμα όμως που η ταινία χειρίζεται αρκετά επιδερμικά, απλώς παρακολουθώντας ντοκιουμενταρίστικα τις περιπέτειες του νεαρού
με το λαγοπόδαρο στη τσέπη.
Για ταινία του Γαβρά σίγουρα περιμέναμε κάτι πιο ουσιαστικό.

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009

Sleuth



Όλα σ'αυτήν την ταινία του 2007 προμηνύουν καλό αποτέλεσμα.
Είναι βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Anthony Shaffer, το σενάριο έγραψε ο επίσης θεατρικός συγγραφέας Harold Pinter, η δε σκηνοθεσία είναι του Kenneth Branagh.
Και πράγματι πρόκειται για μια εκπληκτική ταινία που θα θέλετε να δείτε ξανά και ξανά.
Γυρισμένη εξ ολοκλήρου σε μία υψηλής τεχνολογίας μεγαλοαστική βίλα,
μας δείχνει τη σύγκρουση ενός ηλικιωμένου συζύγου και πετυχημένου συγγραφέα, του Andrew (που τον υποδύεται ο Michael Cain), και του νεαρότατου εραστή της γυναίκας του Milo (που τον υποδύεται ο Jude Law).
Ο εραστής Milo επτσκέπτεται τον απατημένο σύζυγο για να απαιτήσει γρήγορα το διαζύγιο ώστε να παντρευτεί τη Maggie. Ο γερο-Andrew δέχεται, αλλά υπό ένα όρο. Απαιτεί κι αυτός να κάνει κάτι ο Milo για χάρη του.
Ποιος τελικά θα έχει το πάνω χέρι στη σχέση των δύο ανδρών;
Ποιος θα εξευτελιστεί μπρος τα μάτια της Maggie, η οποία τα παρακολουθεί όλα από απόσταση περιμένοντας το νικητή αρσενικό;

Μεταφρασμένος Τίτλος:
Παιχνίδια Μυαλού

· Είδος: Μυστηρίου
· Παραγωγής: 2007
· Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 31 Iανουαρίου 2008
· Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 09/05/2008
· Διάρκεια: 86'

Το επίσημο διαφημιστικό της ταινίας
http://www.youtube.com/watch?v=eDrdGPhs7vg

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

The Last House on the Left





remake της ταινίας του 1972 από τον έλληνα σκηνοθέτη Dennis Iliadis.
Την περίμενα πιο ψαγμένη, λόγω του θέματος της εκδίκησης, αλλά βγήκε σκέτο αιματωβαμμένο θρίλερ.
Σκηνοθετικά, δεν είναι άσχημη, αλλά πάσχει πολύ από σενάριο.
Αρκετά καλή η ερμηνεία της Sara Paxton ως Mari Collingwood, της κοπέλας που απαγάγεται, βιάζεται, αλλά καταφέρνει να ξεφύγει από την ομάδα των τριών παραφρόνων κακοποιών.
Παίχτηκε στην Ελλάδα τον περασμένο Μάιο, και ήδη κυκλοφορεί σε βίντεο.